Tittyshaker ονομάζεται ο "βρώμικος",
"απεριποίητος", ενίοτε χιουμοριστικός και ανακατεμένος ήχος από
διάφορα μουσικά είδη, όπως το ROCK 'N' ROLL, RHYTHM ‘N BLUES, ROCKABILLY, SOUL,
GARAGE, ακόμη και JAZZ, ο οποίος άκμασε από τα 50'ς μέχρι τα μέσα
των 60'ς και αναδείχθηκε μέσω διαφόρων στριπτήζ κλαμπ της εποχής αυτής, και όχι
μόνο... Πολλά από αυτά τα μικρά (σε διάρκεια) διαμαντάκια υποτιμήθηκαν και
χάθηκαν με την πάροδο των χρόνων στη μουσική άβυσσο.
Ο συγκεκριμένος όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από το συγγραφέα και D.J. DADDY BONES κάποια στιγμή διανύοντας τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Πιο κάτω παρατίθεται η κάπως ελεύθερη μετάφραση ενός κομματιού του άρθρου του εν λόγω συγγραφέα με τίτλο: "Mommy what's a titty shaker?" για περαιτέρω κατανόηση του συγκεκριμένου όρου αλλά και μουσικού ύφους.
Ο συγκεκριμένος όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από το συγγραφέα και D.J. DADDY BONES κάποια στιγμή διανύοντας τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Πιο κάτω παρατίθεται η κάπως ελεύθερη μετάφραση ενός κομματιού του άρθρου του εν λόγω συγγραφέα με τίτλο: "Mommy what's a titty shaker?" για περαιτέρω κατανόηση του συγκεκριμένου όρου αλλά και μουσικού ύφους.
" Όπως υποδηλώνει το όνομα Tittyshaker (titty =
στήθος, ρόγα και shaker = αναδευτήρας) είναι οποιαδήποτε μορφή μουσικής η οποία
σας κάνει να θέλετε να σκίσετε τη μπλούζα σας, να ταρακουνήσετε τα στήθη σας
(shake your tittys), στριφογυρίζοντας τις θηλές αυτών κάτω από τα ρούχα σας,
σαν τις έλικες ενός ελικοπτέρου! Συνήθως όλα αυτά γίνονται χορεύοντας και
ξεφαντώνοντας στον ξέφρενο αυτό ρυθμό κάνοντας τη μαϊμού (do the monkey)
ή το σκυλί (do the dog), χορεύοντας το Sing-A-Ling ή οτιδήποτε άλλο σας
"φέρει" ο ξέφρενος αυτός μουσικός καταιγισμός.”
Ο όρος Tittyshaker δεν είναι ακριβώς αντιπροσωπευτικός της κοινωνίας των στριπτήζ κλαμπ που μεσουρανούσαν στην Αμερική των 50'ς - 60'ς ή των pole dancers παρ' όλο που έχει ταυτιστεί με αυτά (και όχι τελείως άδικα όμως, μιας και τέτοιου είδους μουσικές παίζονταν στα εκάστοτε κλαμπ). Οι ρίζες των Tittyshakers μπορούν να αναχθούν στην Αμερική του '50, όπου σε μεγάλες πόλεις τα κλαμπ ή τα διάφορα "B"-Bars μέσω των Jukebox παίζανε αυτό το “βρώμικο” Rock 'N Roll ώστε να παρέχουν το κατάλληλο μουσικό παρασκήνιο σε κάποιο από τα κορίτσια της γειτονιάς, να ανέβουν στην "πίστα" ή στο μπαρ, με σκοπό να διασκεδάσουν τους θαμώνες του μαγαζιού εκτελώντας ένα νούμερο στριπτήζ, χορεύοντας παράλληλα! Συνήθως αυτά τα κορίτσια φθάνανε μέχρι και τα εσώρουχα, αλλά η έμφαση δεν δινόταν σε αυτό καθ' αυτού το στριπτήζ, αλλά στη διαδικασία του χορού που εκτεινόταν προς θρέψη και ευχαρίστηση του φιλοθεάμον κοινού, καθώς και στα διάφορα καλοπροαίρετα πειράγματα που διαδραματίζονταν κατά τη διάρκεια αυτού.
Καθώς τα Twisted 50's παραδίνανε τη σκυτάλη στα Swinging 60's μια νέα μουσική "τρέλα' προέκυψε, το επονομαζόμενο "go-go". Η οποία είναι η ίδια αυτή τρέλα που βρίσκεται στη καρδιά της Tittyshaker μουσικής, δίχως όμως να είναι η ολότητα της.
Ο όρος τώρα "go-go dancers" προέρχεται από το μουσικό θρυλικό κλαμπ "WHISKEY A GO GO" όπου το 1964 σε μια συναυλία του JOHNNY RIVERS (ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν αυτός που ξεκίνησε το go go) μια γυναίκα d.j. έπαιζε μουσική σε ένα επιχρυσωμένο κλουβί, το οποίο ήταν αναρτημένο στην οροφή του κλαμπ, πάνω απο τη πίστα χορού. Εκεί κουνιόταν και χόρευε στους ρυθμούς που προωθούνταν μέσω των βινυλίων της, παρουσιάζοντας στο κοινό όλους τους τρέχοντα χορευτικούς βηματισμούς της εποχής εκείνης. Μπορεί κάποιος να φανταστεί το είδος της μουσικής που παιζόταν, το οποίο ήτανε πολύ ξεσηκωτικό. Επειδή το συγκεκριμένο θέαμα ήτανε πολύ εντυπωσιακό και πρωτότυπο, η διαχείριση του μαγαζιού κατέστησε συνήθη φαινόμενο τη συγκεκριμένη πρακτική. Γέμιζε λοιπόν τα αναρτημένα κλουβιά του εν λόγω κλαμπ με χορεύτριες που λικνίζονταν αισθησιακά και εντυπωσιακά στους ρυθμούς της μουσικής. Τα κορίτσια αυτά φορούσαν αρχικά μίνι φούστες με ψηλές go go μπότες, οι οποίες πήρανε την ονομασία τους από την επωνυμία του συγκεκριμένου κλαμπ. Οι μπότες αυτές με τη σειρά τους γίνανε ένα από τα πιο επιθυμητά αξεσουάρ στις απανταχού γυναικείες ντουλάπες! Η επικρατούσα τρέλα του go go σύντομα θα βρει και τηλεοπτική στέγη στο επονομαζόμενο HULLABALOO A GO GO σώου. Και όπως ήταν φυσικό ο συνδυασμός της ξεσηκωτικής και αρκετές φορές εμπλουτισμένης με σεξουαλικά στοιχεία μουσικής, οι προκλητικές ενδυμασίες και το ιδιόρρυθμο ερωτικό στυλ χορού δεν άφησαν ασυγκίνητο τον HIOU HEFNER ιδιοκτήτη του περιοδικού Playboy. Ο οποίος και στήριξε την εικόνα του ομώνυμου κλαμπ που κατείχε στη Ν. Υόρκη πάνω σε αυτό το μοτίβο.
Η σκηνή του Tittyshaker είναι παρών εδώ και πάρα πολύ καιρό και στην πραγματικότητα δεν έχει εξαφανιστεί. Αρκετά πάρτι μέχρι και σήμερα διοργανώνονται με τέτοιου είδους μουσικές (σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες - ειδικότερα στην Αγγλία και τη Γερμανία), σε συνδυασμό άλλοτε με go go κορίτσια και εκρηκτικά ψυχεδελικά σκηνικά ή τεράστια videowall, καθώς και αρκετές επανεκδιδόμενες βινυλιακές κόπιες ή συλλογές έχουν αρχίσει και κάνουν ολοένα και πιο αισθητή τη παρουσία τους στην μουσική αγορά.
Ο όρος Tittyshaker δεν είναι ακριβώς αντιπροσωπευτικός της κοινωνίας των στριπτήζ κλαμπ που μεσουρανούσαν στην Αμερική των 50'ς - 60'ς ή των pole dancers παρ' όλο που έχει ταυτιστεί με αυτά (και όχι τελείως άδικα όμως, μιας και τέτοιου είδους μουσικές παίζονταν στα εκάστοτε κλαμπ). Οι ρίζες των Tittyshakers μπορούν να αναχθούν στην Αμερική του '50, όπου σε μεγάλες πόλεις τα κλαμπ ή τα διάφορα "B"-Bars μέσω των Jukebox παίζανε αυτό το “βρώμικο” Rock 'N Roll ώστε να παρέχουν το κατάλληλο μουσικό παρασκήνιο σε κάποιο από τα κορίτσια της γειτονιάς, να ανέβουν στην "πίστα" ή στο μπαρ, με σκοπό να διασκεδάσουν τους θαμώνες του μαγαζιού εκτελώντας ένα νούμερο στριπτήζ, χορεύοντας παράλληλα! Συνήθως αυτά τα κορίτσια φθάνανε μέχρι και τα εσώρουχα, αλλά η έμφαση δεν δινόταν σε αυτό καθ' αυτού το στριπτήζ, αλλά στη διαδικασία του χορού που εκτεινόταν προς θρέψη και ευχαρίστηση του φιλοθεάμον κοινού, καθώς και στα διάφορα καλοπροαίρετα πειράγματα που διαδραματίζονταν κατά τη διάρκεια αυτού.
Καθώς τα Twisted 50's παραδίνανε τη σκυτάλη στα Swinging 60's μια νέα μουσική "τρέλα' προέκυψε, το επονομαζόμενο "go-go". Η οποία είναι η ίδια αυτή τρέλα που βρίσκεται στη καρδιά της Tittyshaker μουσικής, δίχως όμως να είναι η ολότητα της.
Ο όρος τώρα "go-go dancers" προέρχεται από το μουσικό θρυλικό κλαμπ "WHISKEY A GO GO" όπου το 1964 σε μια συναυλία του JOHNNY RIVERS (ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν αυτός που ξεκίνησε το go go) μια γυναίκα d.j. έπαιζε μουσική σε ένα επιχρυσωμένο κλουβί, το οποίο ήταν αναρτημένο στην οροφή του κλαμπ, πάνω απο τη πίστα χορού. Εκεί κουνιόταν και χόρευε στους ρυθμούς που προωθούνταν μέσω των βινυλίων της, παρουσιάζοντας στο κοινό όλους τους τρέχοντα χορευτικούς βηματισμούς της εποχής εκείνης. Μπορεί κάποιος να φανταστεί το είδος της μουσικής που παιζόταν, το οποίο ήτανε πολύ ξεσηκωτικό. Επειδή το συγκεκριμένο θέαμα ήτανε πολύ εντυπωσιακό και πρωτότυπο, η διαχείριση του μαγαζιού κατέστησε συνήθη φαινόμενο τη συγκεκριμένη πρακτική. Γέμιζε λοιπόν τα αναρτημένα κλουβιά του εν λόγω κλαμπ με χορεύτριες που λικνίζονταν αισθησιακά και εντυπωσιακά στους ρυθμούς της μουσικής. Τα κορίτσια αυτά φορούσαν αρχικά μίνι φούστες με ψηλές go go μπότες, οι οποίες πήρανε την ονομασία τους από την επωνυμία του συγκεκριμένου κλαμπ. Οι μπότες αυτές με τη σειρά τους γίνανε ένα από τα πιο επιθυμητά αξεσουάρ στις απανταχού γυναικείες ντουλάπες! Η επικρατούσα τρέλα του go go σύντομα θα βρει και τηλεοπτική στέγη στο επονομαζόμενο HULLABALOO A GO GO σώου. Και όπως ήταν φυσικό ο συνδυασμός της ξεσηκωτικής και αρκετές φορές εμπλουτισμένης με σεξουαλικά στοιχεία μουσικής, οι προκλητικές ενδυμασίες και το ιδιόρρυθμο ερωτικό στυλ χορού δεν άφησαν ασυγκίνητο τον HIOU HEFNER ιδιοκτήτη του περιοδικού Playboy. Ο οποίος και στήριξε την εικόνα του ομώνυμου κλαμπ που κατείχε στη Ν. Υόρκη πάνω σε αυτό το μοτίβο.
Η σκηνή του Tittyshaker είναι παρών εδώ και πάρα πολύ καιρό και στην πραγματικότητα δεν έχει εξαφανιστεί. Αρκετά πάρτι μέχρι και σήμερα διοργανώνονται με τέτοιου είδους μουσικές (σε διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες - ειδικότερα στην Αγγλία και τη Γερμανία), σε συνδυασμό άλλοτε με go go κορίτσια και εκρηκτικά ψυχεδελικά σκηνικά ή τεράστια videowall, καθώς και αρκετές επανεκδιδόμενες βινυλιακές κόπιες ή συλλογές έχουν αρχίσει και κάνουν ολοένα και πιο αισθητή τη παρουσία τους στην μουσική αγορά.
Tittyshakers: A Definition
Aaah! The glorious tittyshaker 45, for too long this king amongst his dusty bedfellows has been cast aside. Overlooked and undervalued.
I will not linger too long on defining the tittyshaker, for that purpose I have republished the original "Mommy, What's A Tittyshaker" article, first published on SoulGeneration in early 2003, further down this page.
It has been several years since I last considered the question "what is a tittyshaker" - looking back on my past efforts it seems that I may have done the 'shaker some disservice by marginalising the perceived sound of the genre. The boogaloo and funk/soul side was covered off reasonably well in so far as an introduction to the genre can offer but far too many of the low down dirty sounds were omitted. Here I aim to rectify that by introducing some of the real classics of the genre, many of these will be found on other collectable scenes as we dig amongst greasy rhythm'n'blues, grinding soul, hot rod and surf instrumentals, nasty rock'n'roll and find some real gems.
Obvious reference points for those wishing to seek out further exposure to the' shaker culture and style would be the early films of Russ Mayer, low budget hot rod and rock'n'roll movies, sexploitation flicks, the Las Vegas grind compilations, certain WFMU radio shows - the sound is out there. Current club nights in the UK where you can expect to hear these sounds include, The Rubber Room in Nottingham, Rendez-Vouz in Wigan, Raison D'Etre and The Boston Arms in London and where ever you can find DJ's like myself - Tom Lawrie, Jazzman Gerald, Daddy Bones, Kev Kahlua, Cosmic Keith, Yvann Serrano (Healer Selecta) and Johnny Alpha.
In the short time between 2003 and now, not a great deal has been achieved to establish the tittyshaker sound in the everyday consciousness of the average music lover, however certain aspects of the 'scene' has really taken off. The Burlesque culture has become established with numerous troupes in almost every major city - both sides of the Atlantic. Hopefully this site and another in production from Jazzman Gerald both dedicated to the tittyshaker musical form will help to change this.
Tom Lawrie October 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου