THE HISTORY OF POP CORN MUSIC
Το μουσικό αλλά και χορευτικό στυλ του POP CORN (αρκετές φορές
αναφέρεται και ως Belgium Pop Corn ή Oldies Pop Corn)
άκμασε στα τέλη των 60’ς, και συγκεκριμένα το 1968, μέχρι και τις αρχές των
70’ς στο Βέλγιο. Ήταν μια μουσική σκηνή η οποία έδωσε έμφαση σε κυρίως
Αμερικάνικες και Αγγλικές ηχογραφήσεις της περιόδου εκείνης αλλά και
παλαιότερες, οι οποίες υπάγονταν στο
στέγασμα του RHYTHM
& BLUES, SOUL και της «σκοτεινής» πλευράς της POP μουσικής. Σε αντίθεση με
τον καταιγιστικό πολλές φορές ρυθμό της NORTHERN SOUL μουσικής, η Pop Corn επικεντρώθηκε σε
ελαφρότερα (medium tempo)
και πιο ‘κυκλοθυμικά’ ακούσματα. Τα όρια της συγκεκριμένης μουσικής σκηνής
ανοίξανε, παρεισφρέοντας μέσα της και άλλα μουσικά ιδιώματα όπως η JAZZ, τα BLUES, η SKA, το FUNK και η LATIN JAZZ.
Στο Βέλγιο
εξαπλώθηκε μια ‘μουσική επιδημία’ για την εν λόγω τάση και για την οποία
(ευτυχώς) δεν έχει βρεθεί αντίδοτο μέχρι και σήμερα. Μπορεί να μην υπήρξε
πανδημία αλλά αυτός ο μουσικός ιός κυοφορείτε και κυκλοφορεί ακόμη, με μια διαφαινόμενη
μάλιστα αυξάνουσα ταχύτητα εξάπλωσης (αυτό αποδεικνύεται εξάλλου από τις δειλά
μεν αλλά αυξανόμενες δε δισκογραφικές κυκλοφορίες συλλογών οι οποίες αποτίουν έναν
άτυπο φόρο τιμής στη Pop Corn μουσική).
Ειδική μνεία
να γίνει εδώ στους διάφορους D.J.’s (σε Αμερικάνικη ιατρική ορολογία θα τους ονομάζαμε patient zero!) οι οποίοι έδωσαν το γενετήσιο λάκτισμα
αλλά και αποτέλεσαν τη βάση αυτού του μουσικού στερεώματος όπως: οι DJ Freddy
Cousaert, Gilbert Govaert, Pepe Lucien, Jeff Callebaut, Georges Toniotti κ.α. Αλλά και σε νεότερους
οι οποίοι συνεχίζουν αυτή τη μουσική πολιτισμική κουλτούρα όπως: οι Jazzman Gerald, Tobias Kirmayer κ.α.
Το συγκεκριμένο μουσικό στυλ περιγράφηκε
εύγλωττα από τον μουσικό και συγγραφέα Bob Stanley ως «πιθανότατα η
τελευταία underground μουσική σκηνή της Ευρώπης!»
Keep Digging…